Guy Davis (US) club: Missy Sippy concert report: Freddie - photo credits: Freddie |
 |
Tijdens het eerste weekend van maart van dit jaar kwam in Ghent een ware volksverhuizing op gang want dit was het weekend dat hier geschiedenis zou worden geschreven. Tijdens de opening had ik zo goed en zo kwaad als het ging er de sfeer reeds gaan opsnuiven voor zoverre dit in deze toen overbevolkte kroeg mogelijk was. Tijdens de ‘Gentse Feesten’ was ik er een paar keer langs geweest maar laat dit dan juist de momenten zijn geweest dat Marie en Jelle nog rustig lagen te dromen van hun aankomende winterseizoen. Nu op 22 september in het zog van de clubconcerten gaat op deze dinsdagavond ook hier in deze Missy Sippy het seizoen 2015-2016 van start. Al eerste concert van hun eerste seizoen hebben ze hier in de Missy Sippy meteen gekozen voor een klepper van formaat. Zeker wanneer we spreken over Delta, country of gospel blues is deze Guy Davis een statement te noemen. Ook nog in maart van dit jaar zag ik Guy Davis nog aan het werk in de Kuub te Turnhout met Tiny Legs Tim en band in het voorprogramma. Een tour die Guy Davis toen als duo met ‘harper’ Fabrizio Poggi maar vanavond zou hij het hier solo gaan doen. Als promo tour voor zijn nieuwste Het concert was aangekondigd om 20.30 maar reeds lang ervoor waren er al fans van Guy Davis die hun stoeltje kwamen claimen. Het moment ook dat Marie en Jelle al met een rustig hart deze eerste concert dag konden ervaren en waar Tim De Graeve al meteen volop aan de bak moest aan de inkom. Alle stoeltjes en ieder plaatsje werd ingenomen en in gezelschap van de ‘The De Laat Brothers’ kon de aimabele Guy Davis hier zijn fans eens gaan verwennen. Een nieuw album, dan staat het concert logischerwijze in het teken van deze ‘Kokomo Kidd’ en het zou Guy Davis niet zijn als hij meteen het publiek begint te bespelen want humor en zijn gekende interactie met zijn fans zijn twee van zijn vele sterke punten. Het allereerste nummer waarop de aanwezigen als ‘backing vocals’ mochten en zouden aantreden is er eentje van Willie Dixon. Een nummer dat in die periode werd uitgebracht door Howlin’ Wolf en laat dat nu één van Davis zijn favoriete bluesmannen zijn geweest. Met de zin ‘Dogs begin to bark and hounds begin to howl’ weten de fans die met regelmaat naar Guy Davis zijn concerten gaan luisteren wat er zit aan te komen. Nummers als ‘Taking Just A Little Bit Of Time’ brengen de volle Missy Sippy meteen in extase en het moment is ook aangebroken om een eerste maal de special guest op Die extra gast was dus Paul de Laat en zo moesten we ons gesprek even gaan staken en in B-flat begonnen Paul en Guy Davis aan een medley met nummers als ‘Baby PLease Don’t Go’ en JLH zijn ‘Boom Boom Boom’. De ‘The Laat Brothers’ heb ik eerlijk gezegd nog maar eenmaal live aan het werk kunnen zien en dat was op de indoor uitgave van Gevarenwinkel ook begin dit jaar. Nu was ik, samen met alle aanwezigen hier wel een beetje van mijn melk wanneer je deze ‘harper’ zich zag inleven in de nummers van Guy Davis. Het juiste volume en met heel veel gevoel en dat was ook de mening van Guy die dan om een meer dan verdiend applaus vroeg en kreeg voor deze youngster in de blues. Als afsluiter van de eerste set kregen we nog ‘Like Sonny Did’, een country bluesje met een ode aan Sonny Terry (1911-1986), een legende die de geschiedenis inging met zijn combinatie van blaastechnieken en stemgeluiden, en met vanavond hier een demonstratie van Mr. Davis. Een al begeesterende eerste set en ook Fats Waller en Bessie Smith zagen dat het goed was... Na een korte break kon Guy Davis de juiste sfeer al onmiddellijk weer oppikken met eentje van Muddy Waters. Een nummer dat hij al een tijdje in zijn setlist heeft opgenomen is het mooie ‘Lay Lady Lay’ van Robert Zimmerman aka Bob Dylan en het kost de talrijke Einde ook van het concert en wat volgde was een meer dan verdiende staande ovatie en zo zullen de talrijke aanwezigen natuurlijk ook oog gaan hebben voor de volledige affiche van deze blues concerten in de Missy Sippy. Nog vlug dag zeggen tegen Missy Marie en Sippy Jelle en back on the road…again. |
Het weekend dat Ghent er een heuse bluesclub zou bijkrijgen, een soort als comin’ home voor de lokale en andere blues muzikanten die hier hun vaste stek zouden van gaan maken. Zo zijn er Guy Verlinde en Tiny Legs Tim die vanaf dan hier in deze juke-joint hun uitvalbasis zouden creëren om er op woensdagavond akoestische en elektrische blues jams te gaan houden. Het weekend ook waarop managers Marie Follebout en Jelle Bowski hun misschien tot dan toe rustig leventje weleens drastisch zou kunnen veranderen.
album 
het podium te roepen. 
aanwezigen weinig moeite om al meteen mee te gaan neuriën. Aan de titeltrack van zijn nieuwe album is een leuk verhaal aan gekoppeld en dan moeten we terug naar de periode van de drooglegging in de States. Of het verhaal ten volle de waarheid is laat Guy Davis in het midden maar de inleiding die op zijn ‘live’ optredens de nummers steeds weer vooraf gaan zijn soms zo mooi om horen als de teksten zelf. Tijd ook om Paul de Laat een 2de maal het podium op te roepen, en ook deze keer met een gesmaakte interventie. Na ‘Blackberry Kisses’ zou er zelfs nog een derde keer volgen maar dan moesten deze twee broertjes zich gaan haasten om hun trein naar ’t Stad nog te halen. Uitermate ontroerend werd het bij het brengen van het emotionele ‘Whish I Hadn’t Stay Away So Long’ een nummer dat Guy Davis opdraagt aan zijn overleden moeder en waarbij hij ook stilstaat bij het nog recente overlijden van de vader van Paul en Johan de Laat, en zo wordt het plots ijzig stil in de
more pics on
|
